Færsluflokkur: Bloggar

Vinnum gegn kvíða barna og unglinga í tæka tíð.

Kvíði er eðilileg tilfinning þegar hann er innan ákveðinni marka. Kvíði getur verið jákvæður því kvíðatilfinningin getur aftrað okkur frá því að ana út í eitthvað alveg óhugsað.

Í dag er farið að veita alvarlegum kvíða meðal barna og unglinga meiri athygli en hingað til og er það vel. Kvíði hrjáir ekki aðeins unglinga, börn í fyrsta bekk grunnskóla geta líka sýnt sterk merki um mikinn kvíða, kvíða sem getur orðið viðvarandi vandamál ef ekkert er að gert.

Það er mikið talað um kvíða - en það er minna unnið að því að hjálpa börnum og unglingum að skilja kvíðann sínn, að skilja hvað það er sem kemur kvíðanum af stað. Kvíði kallar stundum fram ákveðna hegðun, barnið / unglingurinn hagar sér á annan hátt en æskilegt má teljast. Viðbrögðin sem barnið / unglingurinn sýnir eru þá mögulega skoðuð sem óþekkt, þrjóska, ókurteisi, vanvirðing, dónaskapur,sem óásættanleg hegðun, hvort heldur sem er í skóla, í frístund, á heimili sínu eða innan um ókunnuga. 

Hvað þarf til að skólinn fái fyrir alvöru raunhæfa aðstoð skóla og menntamálayfirvalda til að vinna gegn  kvíða barna og unglinga í tæka tíð, áður en kvíðinn þróast út í þunglyndi? 

Hvers vegna er ekki veitt ráðrúm til að vinna markvisst með þessi mál - sálarheill og vellíðan barnanna sett í forgangsröð? Það er auðvelt að kenna börnum jafnt sem unglingum að vinna með tilfinningar sínar og hugsanir. Barn sem er í tilfinningalegu jafnvægi og nær að blómstra í daglegu lífi á auðveldara með að takast á við óhjákvæmilegar fyrirstöður hversdagsins. Sterk sjálfsmynd og sjálfsöryggi styrkir barnið á svo margan hátt.

Vinnum gegn kvíða - í tæka tíð.

 2döpur.mykri  


Fátæklegar staðreyndir úr rauntíma spjaldtölva og snallsíma, skólaárið 2016 - 2017

Tölvueign heimila á stórhöfuðborgarsvæðinu er orðin það almenn í dag að ætla má að hægt sé að segja að tölva sé orðin sjálfsagður hluti af staðalbúnaði vel flestra heimila. 

Í aðalnámskrá grunnskóla er lögð áhersla á að samflétta netvædda upplýsingatækni á sem eðlilegastan hátt almennu námi í grunnskólanum. Með tilliti til þess hve stór hluti heimila hefur í dag greiðan aðgang að einni eða fleiri tölvum, auk aðgengis tölvugagna í gegnum snallsíma og spjaldtölvur, þá mætti áætla að langflest börn, á yngsu stigum grunnskólans hefðu greiðan aðgang að tölvum í ýmsu formi heima fyrir. Því væri ekki óeðlilegt að gera ráð fyrir að börnin hefðu einnig ákveðna grunnleikni í að meðhöndla tölvu, þau gætu að minnsta kosti kveikt og slökkt á tölvu og hefðu nokkra grunnfærni í að nota lyklaborð tölvunnar.
Þegar betur er að gáð er það kannski ekki eins eðlilegt og sjálfsagt og virðast kann í fyrstu. Staðreyndin er nefnilega líklega sú að mjög mörg börn á yngsta stigi grunnskólans kunna lítið sem ekkert að nýta sér tölvur til annars en að stjórna stýripinnum leikjatölva og til að taka þátt ýmsum gerðum tölvuleikja. Mörg þeirra hafa þó líklega einnig öðlast færni í að fara inn á youtube til að horfa á myndbönd.
(hluti af stiklum JBS um skólamálin í dag, 2017, 1.2.2017)

kid.computer

 


Eiga landsmenn von á mismunandi menntastefnum eftir búsetu barna?

Margir kennarar og aðrir sem hafa mikinn áhuga á menntun og velferð barna og unglinga hér í borginni, velta því nú fyrir sér hvernig verði með nýju þverpólitísku menntastefnuna sem borgin ætlar að setja fram áætlun um í lok ársins. Ótal spurningar brenna í hugum fólks. Hvernig verður t.d. staðan gagnvart núverandi aðalnámskrá leik og grunnskóla sem öllum kennurum landsins er í dag ætlað að skipuleggja vinnu sína eftir - já og miðla kennslu samkvæmt? Á að standa mismunandi að kennslunni eftir því hvort er í Reykjavík eða í öðrum sveitarfélögum? Er hægt að vera með mismunandi menntastefnur í svona litlu og fámennu landi sem Íslandi. Aðrir furða sig á þátttöku erlendra fræðimanna í vinnunni - og hve grannt skuli nú horft til aðferða sem ætla megi að ýta frammistöðu íslenskra nemenda hærra á matskvarðann í PISA könnunum.

skoli

 


Hversu langt á að ganga í niðurskurði í rekstri leikskólanna?


Nú er farið að senda börnin heim vegna manneklu til að tryggja örugga umsjá þeirra barna sem eftir eru. Er það forsvaranlegt af hálfu borgaryfirvalda að aðstæður í leikskólum borgarinnar séu orðnar með þessu hætti.
Verðum við ekki að fara að snúa blaðinu við. Þetta getur ekki gengið svona.
Það hefur oft komið fram í máli leikskólastjóra að sökum veikinda starfsfólks verði álagið oft mikið. Leikskólastjórarnir, leikskólakennararnir og annað starfsfólk þurfi þá að sjá um að sinna meiru en sínu eigin starfi. Þannig sé reynt að halda starfseminni í eðlilegum skorðum. Þetta er þó engan vegin hægt til lengdar og ekki forsvaranlegt þegar um mikil forföll er að ræða. Ef ekki er hægt að kalla til auka starfsfólk vegna sparnaðar er ekki undarlegt þó að leikskólastjórar neyðist til að senda börnin heim til að auðveldara sé þá að tryggja umönnun þeirra barna sem eftir verða. 
Það að senda börnin heim er örugglega eitt það síðasta sem leikskólastjórarnir ákveða að gera og þetta er þeim ábyggilega þungbær ákvörðun.

Leikskólastjórar hafa nú þegar sparað eins og þeim er framast unnt. Þegar leikskólastjóri sem hefur 20 ára starfsreynslu við stjórnun og rekstur leikskóla og hlýtur að teljast sérfræðingur í slíkum rekstri segir að það sé ekki hægt að spara meira - þá hlýtur það að vera rétt. 

En hvað ætli sé skilgreint sem grunnþjónusta við börnin og forráðamenn þeirra? 
Hversu langt er nú þegar gengið á grunnþjónustuna? Verður gengið enn lengra? Hvenær? Með hvaða hætti?  Fá foreldrar endurgreitt vegna þeirra daga sem börnin eru send heim? Hver eru viðbrögð atvinnurekenda þegar foreldrar mæta með börn sín í vinnuna þar sem leikskólinn hefur þurft að senda þau heim?

Við hljótum að þurfa að setja allt kapp á að finna fé til að hægt sé að reka leikskólana með öruggum hætti og þannig að börnin fá þá bestu umönnun og þjónustu sem kostur er. 
Einhvers staðar leynast peningar í kerfinu. Vissulega er þörf á að fara í margvíslegar framkvæmdir víða í borginni, lagfæra götur, sprengja fyrir lögnum, byggja eitt og annað .... en við megum ekki vanrækja börn borgarinnar. Öryggi barnanna, góð umönnun og uppfræðsla þarf að vera í forgangi. 1ars


Hlustum betur á það sem er ekki sagt!

Hlustum á fólkið í kringum  okkur.
Á undanförnum vikum hefur verið áberandi blaðaumfjöllun um kvíða og þunglyndi. Minningargreinar bera þess líka á stundum merki að einstaklingar hafa ekki fundið neinn ljósan punkt í umhverfi sínu og tilveru. Á sameiginlegum fundi borgarstjórnar og ungmennaráðs Reykjavíkur nýverið var sterkt ákall um auðvelt aðgengi grunnskólanemenda að sálfræðiaðstoð ef eða þegar á þyrfti að halda. Hingað til hefur sálfræðiþjónusta eða aðrar samtalsmeðferðir ekki verið niðurgreiddar af ríkinu og svo virðist sem það sé ekki á döfinni alveg strax. Til að stemma stigu við svo miklum kvíða og þunglyndi á framhaldsskólaaldri þarf að huga betur að þessum málum á meðan ungmennin eru á grunnskólaaldri. Slíkt þarf ekki að kosta meiri útgjöld heldur er frekar um hugarfarsbreytingu að ræða.
Það þarf að gefa því meiri gaum sem er að gerast og gefi sér tíma til að hlusta á börnin og unglingana. Við þurfum að læra að þegja og hlusta. Hlusta á það sem er sagt og ekki síður að hlusta eftir því sem ekki er sagt.

10256511_10152438574413933_2157575515497538641_n


Nemendamiðað skólastarf og Barnasáttmálinn

Innleiðing Barnasáttmála sameinuðu þjóðanna í reykvískum skólum
Nú er mikið fjallað um innleiðingu Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna í skóla Reykjavíkur í tengslum við nemendamiðað skólastarf. Þegar skólastjórnendur leik og grunnskóla þurfa nú þegar að velta hverri einustu 10 krónu mynt nokkrum sinnum í hendi sér áður en ákveðið er í hvaða verkefni innan skólans peningurinn á að fara - þá má búast við að mörgum þykir undarlegt að nú eigi að fara í gang með enn eina áherslubreytinguna í skólakerfinu. En er það í raun og veru svo? Eru við ekki í dag að leggja kapp á að virða margvíslegan rétt bæði leik- og grunnskólabarnanna okkar? Ég held það. Við getum hins vegar alltaf gert betur.

Á Öskudagsráðstefnunni svonefndu, sem haldin var fyrir kennara hér í höfuðborginni á Öskudaginn, var megin áherslan á nemendamiðað skólastarf og kynnt innleiðing Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna í einum skóla á Englandi. Að mörgu leyti mjög áhugaverð kynning. Af kynningarmyndböndum sem þarna voru sýnd þar sem börnin í viðkomandi skóla sögðu frá skólastarfinu var auðfundið að mikil áhersla virtist vera á að leita eftir styrkleikum hvers og eins og að leyfa börnunum að njóta sín sem best í þekkingarleitinni. Ég er sannfærð um að kennarar í leik og grunnskólum Reykjavíkur leggja sig nú þegar eftir þessu. Hinar stóru bekkjardeildir í reykvískum skóla án aðgreiningar - þar sem allir eiga að fá að njóta sín - þá verður þetta hinsvegar oft afar erfitt í framkvæmd. 

Þröngt mega sáttir sitja
Annað sem var áberandi á myndböndunum sem voru sýnd frá enska skólanum voru húsakynnin. Í enska skólanum virtist vera talsvert aðþrengt varðandi húsrými, hver fermeter virtist nýttur - eða svo var að sjá. Í dag þegar erfitt er að koma frístundastarfi grunnskólanna fyrir inni í skólabyggingum eftir skóla þá væri okkur fróðlegt að læra að nýta skólarýmið betur. Það gætum við hugsanlega lært bæði af skólanum í Englandi og hjá frændum okkar á Norðurlöndunum. 

Jákvæður agi - námsfriður og sjálfstraust
Agi virtist líka mikill - þ.e. jákvæður agi. Það kom greinilega fram að börnin litu á það sem sinn rétt að aðrir nemendur kæmu vel fram við sig og að vinnufriður ríkti. Allir ættu að koma vel fram hver við annan. Annað sem var athyglisvert var að nemendur voru í skólabúningum - sem dregur úr að aðskilnaði eftir efnahag. Nokkrir skólar í Reykjavík bjóða í dag upp á merktar skólapeysur þó notkun þeirra sé ekki orðin algeng.

England - Indland
Fyrirlestur og myndbandið minntu mig á margt sem ég sá og upplifði á skólaheimsóknum mínum á Indlandi árið 2001 þegar við fórum um 10 manna hópur kennara og annarra sem höfðum brennandi áhuga á árangursríkri kennslu og heimsóttum 12 indverska skóla á 10 dögum, skóla sem voru þekktir fyrir afburða námsárangur nemenda af öllum þjóðfélagasþrepum. Mér virtist í fljótu bragði að eitt af því sem væri sammerkt skólanum á Englandi og skólunum sem ég heimsótti á Indlandi að kennsluhættir væru skipulagðir með það í huga að virkja áhuga einstaklingsins á náminu og að nemendinn væri látinn finna að hann réði við námið. Námsaðstoð,uppörvun, uppbygging sjálfstrausts og jákvæður agi virtust sjálfsagðir hlutar af skólastarfinu.

Hlúum að sérhverju barni
Þetta er hluti af því sem ég hef ótal sinnum talað fyrir bæði í borgarstjórn og á fundum skóla- og frístundaráðs, þ.e. að brýnt sé að koma til móts við þarfir nemenda, þeim sé veitt aðstoð við námið strax og ljóst sé að aðstoðar sé þörf. Með sultarólinni sem umlykur skólana í dag og sífellt er strekkt á, tel ég að það megi teljast kraftaverki næst ef okkur tekst að innleiða þessa "nýju" (en samt gömlu) áherslur í skólakerfinu okkar með þeim hætti að nemendamiðað skólastarf verði að raunveruleika með farsælum hætti.

Kvíði - þunglyndi - andlegir og líkamlegir erfiðleikar
Í dag er mikið talað um að kvíði og þunglyndi séu að verða sífellt meira áberandi hjá börnum og unglingum. Getur verið að þetta hafi alltaf verið - en nú sé fullorðið fólk frekar farið að taka eftir ýmsum einkennum sem geta bent til þess að barn sé kvíðið eða jafnvel þunglynt? Getur verið að við séum alltof fljót á okkur að setja kvíða og þunglyndisstimpilinn á umsagnarblaðið? Getur verið að skólakerfið okkar ýti í dag undir að mörgum börnum líður ekki nógu vel? Getur verið að það við teljum okkur vera að gera svo vel en í raun séu inngrip sérfræðinganna að missa marks? 


Allt að 3ja ára bið eftir brýnni aðstoð
Biðlistar eftir greiningum eru lengri en eðlilegt getur talist - amk. í ýmsum hverfum Reykjavíkur. Þjónustumiðstöðvar borgarinnar sjá um ýmsa sértæka þjónustu, greiningar og meðferðir þegar börnunum okkar líður illa og ýmsir brestir verða á skólagöngunni. Í dag getur barn þurft að bíða í allt að því þrjú ár eftir því að nafn hans eða hennar sé næst á lista eftir viðtali og mögulegri greiningu á þjónustumiðstöð. Er hægt að réttlæta þessa löngu bið? Ég get ekki séð það. Þar að auki geta orðið langir biðlistar eftir sértækri þjónustu við börn sem af einhverjum ástæðum er talið brýnt að taka tímabundið út úr almennum skóla til að vinna að lausn á sértækum vanda þeirra.

Grunnþjónustu og velferð æskunnar í forgang
Verum skynsöm, spörum á "réttum" stöðum, hliðrum til verkefnum í þjóðfélaginu, frestum skipulags framkvæmdum og verkefnum sem mögulega geta beðið og gerum skólunum kleift að hlúa sem best að börnunum okkar. Það skortir ekki á þekkingu og hæfni kennaranna - það skortir að skólastjórnendum og kennurum sé veitt svigrúm til að vinna verk sín sem skyldi.


Er næg kennslumálaráðgjöf í mennta- og menningarmálaráðuneytinu?

Eru nánir aðstoðarmenn mennta- og menningarmálaráðherra öllum hnútum kunnugir í skóla - og menntakerfi landsins? Frá leikskóla til framhaldsskóla?

Mennta- og menningarmálaráðherra var að ráða sér nýjan aðstoðarmann, nú eru þeir því tveir. Ég efast ekki um manngildi þessara ágætu einstaklinga - en það væri fróðlegt að vita hvort þeir þekki vel til innviða og uppbyggingar í skólakerfinu; leikskóla > grunnskóla > framhaldsskóla? Vissulega er glænýrri stofnun menntamála ætlað að sinna menntamálunum en mér þykir það skjóta samt dálítið skökku við að ráðherrann velji sér ekki menntunarfræðing til að hafa sér við hlið í svo mikilvægum málaflokki. Lögfræðingar, viðskiptafræðingar, markaðsfræðingar ...... gott fólk með framsýni og uppbyggingu að leiðarljósi .... en hvers vegna ekki líka fólk "af gólfinu" - fólk sem veit hvað er að gerast innan veggja skólanna?


Fyrirhugaðar breytingar á námsmati 10.bekkinga eru ekki tímabærar

Njóta allir 10. bekkingar jafnræðis í vor hvað varðar námsmatið óháð skóla og búsetu?

Illugi, - hvernig væri að fresta nýja námsmatinu um eitt ár? - Vöndum til verka!
Það er með ólíkindum að nú þegar meira en mánuður er liðinn af skólaárinu, þá eru kennarar ekki með skýr skilaboð með hvaða hætti eigi að meta þekkingu, frammistöðu og virkni nemenda í 10. bekk. Misvísandi skilaboð og óvissa skapa óþarfa kvíða hjá nemendum. 

Hvernig verður námsmatið í vetur? Hvernig verður einkunnagjöfin í vor? Hvernig verður ákveðið hvaða krakkar fá A og hverjir fá bara B+ eða B ?
"Ef ég fæ bara B er ég þá miklu lélegri en þeir sem fá B+? Hvaða munur er á A og B+? Verður einkunnagjöfin sambærileg í öllum grunnskólunum? Verða tekin upp samræmd próf eða verða inntökupróf í framhaldsskólana. Hvernig kemst ég sem best út úr námsmatinu? Hvernig geta allir kennarar metið  hæfni nemenda á alveg sambærilegan hátt? Hvað skipta hæfniviðmiðin miklu  máli í lokamatinu? Er ykkur sem ráðið þessu virkilega alvara með því að við sem erum í 10. bekk eigum að geta gert allt það sem þið setjið sem hæfnimarkmið? Þið hljótið að vera að grínast – er það ekki annars?"

Njóta allir 10. bekkingar jafnræðis þegar þeir útskrifast í vor hvað varðar námsmatið – bæði óháð skóla og búsetu? Skiptir máli hvort Ari og Anna búa í Reykjavík eða á t.d. Vopnafirði? Skiptir máli hvort Baldur og Björg búa í vesturhluta eða austurhluta Reykjavíkur, Garðabæ eða Kópavogi? Verður þau öll metin á sambærilegan hátt í 10.bekknum sínum í vetur? Hvernig er það mögulegt ef matsaðferðir liggja ekki fyrir fyllilega augljósar öllum?


Óraunhæf hæfnimarkmið
Nú á að leggja ofuráherslu á að nemendur geti nýtt sér þekkingu sína við hinar ýmsu aðstæður og það er gott eitt um það að segja enda er til lítils að eyða mörgum árum í grunnskóla í að læra eitthvað sem nýtist ekki síðar. Þannig hefur það þó ekki verið hingað til. Núna þykir mér þó gengið heldur langt í þessum efnum því það er með ólíkindum að lesa um hin háleitu hæfnimarkmið sem blessaðar unglingarnir okkar eiga að standa undir eftir nokkra mánuði. Það er engu líkara en þeir sem hönnuðu sum hæfnimarkmiðin hafi villst á handriti og talið sig vera að skrifa hæfniviðmið fyrir mun eldri einstaklinga. Höfundarnir hafi amk verið með einstaklinga í huga sem hafi verið þeirrar gæfu aðnjótandi að ganga í grunnskóla þar sem einstaklingsmiðað nám stóð algjörlega undir nafni, þar sem hver og einn fékk að njóta hæfileika sinna sem skyldi, fékk fyllilega að blómstra undir leiðsögn sinna frábæru kennara. Þar sem aðstæður hafi verið með talsvert öðrum hætti en því hvernig raunverulegar aðstæður eru í íslenskum grunnskólum í dag þar sem tími og fé er naumt skammtað, víða skortir viðhlítandi tækjabúnað og nútímalegar aðstæður til skapandi kennslu, bæði innandyra og fyrir utan sjálft skólahúsnæðið. Svo má ekki gleyma þróunarverkefnum sem gætu mörg hver undirbúið unga fólkið undir nám og störf framtíðarsamfélagi þar sem þau munu vafalítið mörg þurfa að skapa sér sinn eiginn atvinnuvettvang sökum vaxandi atvinnuleysis. 

Vandaðra breytinga er þörf
Vissulega er breytinga þörf í menntakerfinu okkar hér á Íslandi en alla þróunarvinnu verður að vanda vel til því annars valda ómarkvissar og ósamhæfðar breytingar meiri skaða en framförum. Nýja námskráin sem er enn kölluð ný þó hún sé orðin nokkurra ára gömul boðar miklar breytingar sem geta orðið samfélaginu góð lyftistöng þegar litið er til áhrifa þeirra til framtíðar. Það þarf hinsvegar að gefa skólunum, stjórnendum, kennurum, nemendum og foreldrum ráðrúm til að átta sig á þessum breytingum til hlítar. Þannig er staðan ekki í dag, því miður. Skólafólk hefur leitað eftir leiðbeiningum frá yfirvaldi menntamála en þær leiðbeiningar hafa hingað til verið af alltof skornum skammti. 

Væri nú ekki skynsamlegra að fresta breytingum á námsmati um eitt ár til viðbótar til að hægt verði að ná góðri samstöðu um námsmatið, samvinnu allra sem koma að málinu - og ekki síst til að tryggja jafnræði allra 10. bekkinga að vori. 

"Illugi, - hvað liggur okkur á?"


Jóna Björg Sætran


Bíða í 20 mánuði eftir talþjálfun

Á mbl.is í dag er frétt um langan biðtíma eftir talþjálfun leikskólabarna, grunnskólabarna og fullorðinna hjá Talþjálfun Reykjavíkur. Þar kemur fram að auk 240 barna á leikskólaaldri sem bíði eftir talþjálfun bíði einnig um 100 grunnskólabörn auk þriggja fullorðinna einstaklinga. 

Þetta nær ekki nokkurri átt.
Í greininni er rakið ferlið sem fer í gang ef vísbendingar um slakan málþroska koma í ljós við 2 1/2 og 4ra ára skoðun barna á vegum heilsugæslunnar. Ferlið virðist hálf flókið og við tekur alltof langur biðtími.

Hvaða áhrif getur slakur málþroski haft á daglegt líf barnanna?
Hvaða áhrif hefur slakur málþroski á líðan og nám barnanna þegar þau koma í grunnskólann?

Þessum aðstæðum þarf að gefa betri gaum og finna virkar úrbætur ekki seinna en strax.nam 


mbl.is Fjögur hundruð börn þurfa að bíða
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Brottfall úr framhaldsskóla hefst í grunnskóla

Mikið hefur verið fjallað um brottfall nemenda úr framhaldsskólum hér á landi, bæði í Reykjavík og á landsbyggðinni. Þá er oft talað um að nemendur gefi sér ekki tíma til að sinna náminu í framhaldsskólanum og að félagslífið taki of mikinn tíma frá lærdómnum. Margir nemendur vinna líka meira en góðu hófi gegnir með náminu, oftar en ekki sagt til að viðhalda spennandi lífsstíl.  

Ef við viljum vera raunsæ og skoða brottfall nemenda af fullri alvöru þá ættum við að skyggnast inn í skólastofurnar í grunnskólanum. Grunnskóla án aðgreiningar. Bekkirnir eru farnir að stækka talsvert amk í Reykjavík og nú má eiginlega ekki tala um bekki, það á að tala um hópa! Í skóla án aðgreiningar eiga allir að fá jöfn tækifæri til náms, þeir eiga að fá námsefni við hæfi og kennaranum ber að sinna hverjum nemanda eftir hans eða hennar þörfum. Þar sem þetta er bekkur - eða hópur - án aðgreiningar, þá er all víst að námsgeta er talsvert mismunandi innan hópsins. Ef vel á að vera eiga nemendur að eiga þess kost að vera að vinna að mismunandi verkefnum á sama tíma.

Hvernig á kennarinn að geta sinnt öllum börnunum / unglingunum svo vel sé? 

Hvað með þá nemendur sem eiga erfitt með að tileinka sér ýmis undirstöðuatriði í námsefninu, fá þau þá aðstoð sem þau þurfa, ÞEGAR þau eru strand? 

Það geta verið ótal ástæður fyrir því að nemandi á erfitt með að skilja námsefnið sem var sett fyrir heima eða það sem á að vinna í kennslustundinni. Þeir sem rekast sífellt á veggi í náminu verða fljótt fyrir vonbrigðum og fljótt getur farið að halla undan fæti.

Nemandi sem á auðvelt með að tileinka sér, skilja og vinna með námsefnið í grunnskólanum er líklegur til að standa sig betur í framhaldsskólanum en sá sem er komið með brotna sjálfsímynd og lítið sjálfstraust vegna þess að hann missti einhversstaðar af lestinni í hópnum og átti aldrei möguleika á að ná aftur alveg upp í vagninn, hann var sífellt að reyna að ná í bláendann .... en en en

Að mínu mati er brýnt að leggja mun meiri áherslu en kennarar hafa víða tök á í dag að liðsinna þeim nemendum betur sem eiga í vandræðum með námið. Það þarf að hjálpa þeim að finna að þeir geta ráðið við verkefnin. Þeir þurfa að fá að upplifa gleðina við að ná árangri. Það þarf að kenna nemendum að læra. Sumir hafa ekkert fyrir því að ná tökum á námsefninu, hinir þurfa að fá jákvæða uppörvun og nægilegan stuðning. 

Þarna eigum við að byrja - þá minnkar vafalítið brottfallið úr framhaldsskólunum.

girlsbook2


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband