Karlmenn vilja líka "Blómstra!"

Nú í vikunni var ég með enn eitt "Blómstraðu!" námskeið í heimahúsi.
Þetta var verulega skemmtilegt enda allir sem þarna voru einstaklingar sem voru mættir með það í huga að vilja gera gott líf enn betra. Það er nefnilega einu sinni svo, að þeir sem sækja "Blómstraðu!" eru alls ekkert endilega í bullandi vandamálum, heldur fólk sem vill bæta um betur það sem er gott hjá því nú þegar í dag.
Aðalmálið er að vita hvað maður vill, marka sér ákveðna stefnu. Það getur hins vegar stundum reynst dálítið erfitt til afmörkunar. Hvað er maður að gera í dag? Byggja markmiðin mín í dag á mínum eigin óskum - eða byggjast þau á væntingum annarra í minn garð? Er það réttlætanlegt? Ungir menn á öllum aldri velta þessum spurningum fyrir sér á "Blómstraðu!" ekki síður en konurnar.
Það eiga allir að hafa þann rétt að velja sinn farveg, konur jafnt sem karlar.
Fyrir nokkru spurði ég einn þátttakandann, ungan mann á þrítugsaldri, hvort honum þætti heitið "Blómstraðu!" of kvenlegt. Hvort það gæti fælt herrana frá. Hann sagðist hæstánægður með heitið því hann vildi fá að blómstra. Hann vildi njóta þess að vera sá sem hann væri, en hann vildi skerpa sýnina á markmiðin og fá aðstoð við að skilja betur hvers vegna hann væri staddur þar sem hann væri í dag. Hugarróin væri líka ekki síður mikilvæg fyrir sig og alla hina strákana heldur en stelpurnar. Það að blómstra væri jafn mikilvægt fyrir alla.
Þetta svar dugði mér, ég læt "Blómstraðu!" heitið halda sér.