Brottfall úr framhaldsskóla hefst í grunnskóla

Mikið hefur verið fjallað um brottfall nemenda úr framhaldsskólum hér á landi, bæði í Reykjavík og á landsbyggðinni. Þá er oft talað um að nemendur gefi sér ekki tíma til að sinna náminu í framhaldsskólanum og að félagslífið taki of mikinn tíma frá lærdómnum. Margir nemendur vinna líka meira en góðu hófi gegnir með náminu, oftar en ekki sagt til að viðhalda spennandi lífsstíl.  

Ef við viljum vera raunsæ og skoða brottfall nemenda af fullri alvöru þá ættum við að skyggnast inn í skólastofurnar í grunnskólanum. Grunnskóla án aðgreiningar. Bekkirnir eru farnir að stækka talsvert amk í Reykjavík og nú má eiginlega ekki tala um bekki, það á að tala um hópa! Í skóla án aðgreiningar eiga allir að fá jöfn tækifæri til náms, þeir eiga að fá námsefni við hæfi og kennaranum ber að sinna hverjum nemanda eftir hans eða hennar þörfum. Þar sem þetta er bekkur - eða hópur - án aðgreiningar, þá er all víst að námsgeta er talsvert mismunandi innan hópsins. Ef vel á að vera eiga nemendur að eiga þess kost að vera að vinna að mismunandi verkefnum á sama tíma.

Hvernig á kennarinn að geta sinnt öllum börnunum / unglingunum svo vel sé? 

Hvað með þá nemendur sem eiga erfitt með að tileinka sér ýmis undirstöðuatriði í námsefninu, fá þau þá aðstoð sem þau þurfa, ÞEGAR þau eru strand? 

Það geta verið ótal ástæður fyrir því að nemandi á erfitt með að skilja námsefnið sem var sett fyrir heima eða það sem á að vinna í kennslustundinni. Þeir sem rekast sífellt á veggi í náminu verða fljótt fyrir vonbrigðum og fljótt getur farið að halla undan fæti.

Nemandi sem á auðvelt með að tileinka sér, skilja og vinna með námsefnið í grunnskólanum er líklegur til að standa sig betur í framhaldsskólanum en sá sem er komið með brotna sjálfsímynd og lítið sjálfstraust vegna þess að hann missti einhversstaðar af lestinni í hópnum og átti aldrei möguleika á að ná aftur alveg upp í vagninn, hann var sífellt að reyna að ná í bláendann .... en en en

Að mínu mati er brýnt að leggja mun meiri áherslu en kennarar hafa víða tök á í dag að liðsinna þeim nemendum betur sem eiga í vandræðum með námið. Það þarf að hjálpa þeim að finna að þeir geta ráðið við verkefnin. Þeir þurfa að fá að upplifa gleðina við að ná árangri. Það þarf að kenna nemendum að læra. Sumir hafa ekkert fyrir því að ná tökum á námsefninu, hinir þurfa að fá jákvæða uppörvun og nægilegan stuðning. 

Þarna eigum við að byrja - þá minnkar vafalítið brottfallið úr framhaldsskólunum.